De boot is verkocht!

"Laten we de boot maar te koop zetten" zeiden we in mei. "Niet erg als het wat langer duurt, we hebben een mooi zomerverblijf aan het Lauwersmeer, maar als er een liefhebber komt gaat hij wel weg" zeiden we daar ook bij...….. .Het ging onverwacht snel.

 

Een heel vreemd gevoel: je eigen boot met een bordje "TE KOOP".

De boot te koop zetten is een grote stap waarover lang is nagedacht. En dan zijn er nog meer zaken waarover ook nagedacht moet worden. Schakelen we een makelaar in? Wat wordt de vraagprijs? Waar laten we de boot? Gaan we nog werkzaamheden uitvoeren? Allemaal vragen die op je afkomen.

Ik heb geen makelaar ingeschakeld. De kosten daarvoor zijn hoog en naar mijn mening niet in verhouding tot de waarde van de boot. Daarbij komt soms ook nog ligplaatsgeld voor de verkoophaven. Elke koper zoekt op internet. Een eigen advertentie wordt net zo goed gelezen als die van een makelaar. Ik heb in 2018 de boot al eens kort op Yachtfocus gezet, een ook internationaal gelezen site en dat heb ik gemerkt. Veel buitenlandse nepmails tot gevolg. Dat dus niet meer. Een vergelijking van het blad Zeilen op internet gaf aan dat Botentekoop, de Botenbank en Marktplaats voldoende reacties geven. Botentekoop was voordelig. Ik besloot Botentekoop te gebruiken en bij weinig respons de boot in het voorjaar van 2020 een maand lang ook op Marktplaats te zetten. Dat laatste bleek niet meer nodig.

 

Ik had vele foto's klaar liggen.

De gebruikte plaatjes staan ook op de pagina Fotos en gegevens schip van dit Blog.

 

Dan de vraagprijs. Voor de verzekering is een taxatie op afstand vastgesteld om de dagwaarde te bepalen. Dat was € 50.000. Het algemene advies voor snel verkopen is om iets onder de taxatiewaarde te beginnen. Ik besloot om er iets boven te gaan zitten. Ik wilde alleen reacties van de echte liefhebbers voor dit soort boten. Dat om niet onnodig vaak naar het noorden af te moeten reizen. Zakken met de vraagprijs kon later altijd nog. We hadden geen haast.

We lieten de boot in Dokkumer Nieuwe Zijlen liggen. Dat betekende een eind rijden voor een bezichtiging. Maar ook een mooi plekje om zelf nog te kunnen genieten zolang de boot er nog was.

Na de vervanging van het spoelbakje, zie Altijd wat te doen, hebben we in deze zomer geen werkzaamheden meer uitgevoerd. In de komende winter moet er wel weer "bijgeplekt" worden. Dat is ook aan de koper verteld. Elke stalen boot van 30 jaar behoeft jaarlijks enig onderhoud. De lak van ons scheepje zag er verder nog heel goed uit. Ook alle andere punten van aandacht zijn aan de koper meegedeeld wat zeer op prijs werd gesteld. Het daardoor ontstane vertrouwen heeft zeker bijgedragen aan een spoedige verkoop.

Ik heb de advertentie in mei geplaatst en in juli kwamen de eerste reacties binnen. In augustus is de boot door de latere koper uitgebreid bekeken en onderzocht, we zijn met de koper ook een dag wezen zeilen en daarna is er een overeenkomst bereikt. Na het afhandelen van alle administratieve zaken is in september betaald en is de boot overgedragen. Mooier kon het niet gaan.

De reacties op de advertentie in Botentekoop kwamen uit Duitsland, Nederland en België. De eerst reagerende kwam uit Duitsland en deze heeft uiteindelijk ook de boot gekocht.

 

Een hele papierwinkel...

van de gemeente Zutphen tot aan de rechtbank Rotterdam toe.

Na het bereiken van een mondelinge overeenkomst kwam er nog al wat administratief werk zoals opzeggingen, uitschrijvingen, het overdragen van documenten en natuurlijk het opstellen en ondertekenen van de koopovereenkomst. Enkele opvallende zaken:

Onze boot was te boek gesteld bij het Kadaster en had een ingeslagen brandmerk. Die te boek stelling kan niet zonder meer worden overgedragen. Bij een overdracht aan Nederlanders kan de overdracht alleen door de notaris. Een overdracht aan een buitenlander is niet mogelijk. Maar ons pleziervaartuig was onverplicht te boek gesteld en dat kan je op elk gewenst moment laten doorhalen. Dat heb ik laten doen. Na doorhaling is verkoop mogelijk.

Ook het door de Watersportbond afgegeven ICP is uitgeschreven zodat de nieuwe Duitse eigenaar het schip bij de Duitse ADAC kon inschrijven voor een aldaar genoemd IBS.

De marifoon en de AIS waren uiteraard voorzien van een Nederlandse roepnaam en nummers. Dat kan niet zondermeer worden overgenomen door een koper uit het buitenland. Als er aangetoond kan worden dat het schip voornamelijk in Nederlandse wateren wordt gebruikt kan ook een buitenlander (in bezit van een geldig en erkend bedieningscertificaat) de roepnaam overnemen. Dat is bijvoorbeeld het geval als het schip aantoonbaar in een Nederlandse jachthaven ligt en daarvan een nota overhandigd kan worden. Ik liet via de site van het Agentschap Telecom mijn registratie schrappen. De roepnaam blijft daarna gedurende drie maanden beschikbaar voor de koper.

De bootverzekering bij Datacombinatie is door mij opgezegd en door de kopers ongewijzigd en bij de zelfde maatschappij overgenomen. Hetzelfde geldt voor de ligplaats in de Jachthaven Lunegat.

Dan de koopovereenkomst, die heb ik overgenomen van de site Vaartips.nl. De gedownloade modelovereenkomst is aangepast aan onze wensen, opgesteld en ondertekend in het Nederlands. De Duitse koper heeft, voorafgaand aan de ondertekening, de overeenkomst zelf laten vertalen.

Na het overmaken van de koopsom was de koper, juridisch gezien, al de nieuwe eigenaar.

En dan heb je zomaar geen boot meer...………..

Op 14 september reden wij voor het laatst naar de haven. Om de sleutels af te geven en daarmee de boot over te dragen. Het werd een fijn samenzijn in een stralend najaarszonnetje. De nieuwe eigenaren begonnen op die dag aan een nieuwe periode. Wij sloten 24 jaar boot af. Maar wel met een goed gevoel! Het zal zeker even wennen zijn maar er is meer dan alleen de boot. Wij kijken al weer vooruit naar verre kusten, nu vanaf de wal. Vele mooie herinneringen blijven, zoals deze septemberavond met onze Hurley 800 op het Markermeer in 1997:

 

…. vele mooie herinneringen blijven ….

Hiermee is het laatste bericht in dit blog geschreven. Ik bedank alle volgers en andere lezers. Zonder jullie reacties was het schrijven een stuk minder leuk geweest. Ik wens jullie allemaal een behouden vaart!

Met een hartelijke groet, Jan

Naschrift 21 januari 2024:

We varen weer! Vanaf 2022 in een eigen sloep.

U kunt ons nu volgen op: Sloepblog

Zo maar een dagje

Nu we niet meer met de boot op vakantie gaan, zijn we vaker voor een dagje op het water. Ook dat geeft nog steeds een vakantiegevoel. Het liefst varen wij bij mooi en rustig weer in de vroege ochtend het Dokkumerdiep op.

 

Een windstil Dokkumerdiep in de ochtend van de 18e juni.

Als er wind genoeg is zeilen we. Bij weinig wind varen we rustig op de motor naar Lauwersoog of Zoutkamp. Daar leggen we aan voor een kopje koffie. Het liefst op een terras aan de waterkant.

 

Dit terras aan de waterkant nodigt niet meer uit....

In Lauwersoog is naast de museumhaven het restaurant "Het Booze Wijf". Dat restaurant heeft een terras met uitzicht op de haven en op het Lauwersmeer. Of we nu met de boot of op de fiets langs komen, hier leggen we aan, al is het maar voor een ijsje!

 

Onder een parasol en in een zeebriesje, laat die koffie met appelgebak maar komen!

 

Als er geen harde aflandige wind staat komt er bij mooi weer rond het middaguur vaak wind van zee, ook op deze dinsdag. Een zeebriesje kan bij warm weer heerlijk zijn.

 

Er steekt een heerlijk koel zeewindje op, lekker langzaam terug zeilen!

Zo maar een dagje op het water. Ik ga daar niet elke keer verslag van doen. Bij bijzonderheden volgt wel weer een bericht.

Fijne zomer, Jan

Altijd wat te doen

 

Zin in wat werk?

Altijd wat te doen. Je kan dat negatief beoordelen maar ook positief. Een boot betekent altijd onderhoud. Dat kost tijd, maar als je dat voldoende hebt kan dat ook fijn zijn. Een mooi resultaat geeft dan ook nog eens veel voldoening.

 

Een nieuw spoelbakje is geplaatst.

Het afgelopen Hemelvaartsweekeinde stond in het teken van de vervanging van het spoelbakje in de kombuis. Twee weken daarvoor was er een lekkage. Het oude spoelbakje was van geëmailleerd staal en de rand van de opening was door roest aangetast. Een extra grote rubberen ring met de nodige kit hield het water voorlopig even in de bak, maar er moest een nieuwe komen.
Gelukkig was het oude model van Dometic nog steeds verkrijgbaar, nu als SMEV VA910.
Het oude bakje zat met aangelaste stalen profielen aan de onderzijde tegen het hout geschroefd. Het nieuwe bakje bleek een stuk lichter te zijn en heeft slechts vier schroefopeningen aan de bovenzijde. Dat scheelt weer aan gewicht! Het sloopwerk koste wat tijd, daarna ging alles voorspoedig.

 

Vakantiegevoel in de eigen haven.

Het beeld vanaf onze boot in de ochtend van 1 juni 2019. 

Daarna hebben we enkele dagen genoten van het mooie weer in onze haven. Het was er erg rustig en we zijn blijven liggen. Varen doen we een volgende keer wel weer. Tijd voor wat historisch onderzoek:

 

Dokkumer Nieuwe Zijlen

Op de meeste boten in onze haven staat als thuishaven vermeld: Dokkumer Nieuwe Zijlen.
Ik las op Wikipedia dat de buurtschap onder Engwierum viel en ons havenadres valt onder Kollum. Ik was benieuwd hoe dat zat.

Het oud-Nederlandse woord Zijl staat voor een afsluitbare waterkering in een (zee)dijk. In het Duits "Siel". Je vind dit in het noorden overal terug, van Friesland tot in Sleswig-Holstein, zoals in Delfzijl ( "Delf" was het Damsterdiep) of bij onze oosterburen in Greetsiel. (Grote sluis)
Nu gebruiken we het woord afwateringsluis.

Bij de afsluiting van het vaarwater van Dokkum naar zee werden in 1729 in de dijk aan de Lauwerszee twee schutsluizen en een afwateringsluis gebouwd. Ook de naast de sluizen gelegen herberg "de Pater" stamt uit datzelfde jaar. Rond dit alles ontstond de buurtschap Dokkumer Nieuwe Zijlen. De naam Nieuwe Zijlen is nu ook nog te zien op de in de buurtschap aan het water gelegen metaalfabriek van Miedema.

 

De oude naam op de metaalfabriek van Miedema.

Bij de afsluiting van de Lauwerszee in 1969 is een nieuwe schutsluis gebouwd, de Willem Lorésluis. De drie oude sluizen uit 1729 zijn nu een rijksmonument en doen alleen nog dienst als afwateringsluis.

De gemeentegrens tussen de gemeentes Dongeradeel (met Engwierum) en Kollumerland (met Kollum) lag tot 2019 in het midden van het vaarwater van de Willem Lorésluis en het Dokkumerdiep.
De (ook op de weg aangegeven) buurtschap Dokkumer Nieuwe Zijlen lag in die twee gemeentes. Na een laatste herindeling per 1 januari 2019 valt al het genoemde onder de gemeente Noordoost Friesland.

Als u naar Lauwersoog rijdt: stop eens in Dokkumer Nieuwe Zijlen. Het is een interessant plekje.

Met groet, Jan

"Boat for sale".....

Een variant op het nummer "House for sale", maar dan wel minder dramatisch! Wat is er gebeurd?

Ik heb er al vaker over geschreven, wij gaan niet meer over zee bij een (vrij) krachtige wind. In 2012 had ik al moeite genoeg met een noorderwind 5 tot 6. Nu, weer zeven jaar ouder, zie ik dat al helemaal niet meer zitten. Toch wilden we nog een keer richting Oostzee, vooral omdat we nu allebei alle tijd hebben. Met de mooie vorige zomer in gedachten hebben we nog een keer een tocht voorbereid.

 

Ook voorbereiding: vlak voor vertrek laatste wijzigingen op de zeekaarten aanbrengen.

Zoals zo vaak zijn meerdere zeegaten weer verschoven...

We wilden graag in mei vertrekken om nog voor het vakantieseizoen in alle rust te kunnen varen. Voor de tweede week van mei werd hoge luchtdruk aangekondigd. De verwachting was echter niet stabiel. De voorspelling voor de middellange termijn van de Deutsche Wetterdienst wisselde per dag van schwach umlaufend 0-2 tot nordost 4-5. Vanaf dinsdag 14 mei hadden we bij vertrek uit Lauwersoog nog twee dagen de tijd om bij daglicht te varen. We besloten om op maandag 13 mei naar de buitenhaven van Lauwersoog te varen.

 

In het midden van de buitenhaven in Lauwersoog bij laag water slechts 60 cm water!

 De boot zakte in het zachte slib.

 Wij waren door het geborrel van luchtbellen drie uur lang wakker.

 

(naschrift 20 juni 2019: de haven wordt met een kraanschip weer op diepte gebracht!) 

De wind op maandagavond was noord 3-4 en er stond 1,2 m zee buitengaats. Wij besloten alleen te gaan als de wind nog wat zou gaan liggen. Maar dat gebeurde niet. De wind bleef doorstaan en nam zelfs toe. Wij gaan niet 12 uur tegen wind 5 Bft in varen. Wachten had ook geen zin. In de volgende dagen werd het niet anders en we wilden ook bij daglicht varen. We keerden om.

Inmiddels was de stressfactor weer aardig opgeschroefd. Lang weg gaan geeft bij ons altijd al spanning. Voor ons huis hadden we een oppas geregeld. Dat scheelde wel. Maar de onzekerheid over wat het weer ging doen, wat we onderweg zouden tegenkomen, hoe de boot zich zou houden en niet in de laatste plaats hoe ons eigen uithoudingsvermogen er voor stond.....
Vervolgens kwam de onrustige nacht, 60 cm water in de haven, ik had 's avonds niet op de dieptemeter gelet. Nooit in Lauwersoog nodig gehad! Het stond ook niet aangegeven op de kaart van NV Verlag. Daarna werden we op de dinsdagmorgen in de sluis door het schroefwater van een werkboot heen en weer geduwd. Wilden we dit allemaal nog wel? Eerst maar even gereset aan de passantensteiger in de binnenhaven bij een bakkie koffie.

 

Even resetten aan de steiger in het Noordergat.

We besloten om in Dokkumer Nieuwe Zijlen te wachten op een volgende mogelijkheid. Op de woensdag maakten we gebruik van de stevige NO wind door langs de Dokkumer Ee naar Leeuwarden te fietsen. Prachtige tocht! Op de terugweg hebben gebruik gemaakt van de trein tot aan Buitenpost. Voor het weekeinde werd warm weer voorspeld, daarna onzekerheid. We hebben nog een mogelijkheid overwogen om eerst via Groningen en Delfzijl naar Borkum te varen om zo enkele dagen eerder met daglicht weg te kunnen. Maar toen de verwachting voor de lange termijn ook nog eens depressies aangaf hebben we definitief de grote knoop doorgehakt: We gaan niet meer en we zetten de boot nu echt te koop. Tot die tijd maken we nog gebruik van ons prachtige "zomerhuisje" aan het Lauwersmeer en gaan vaak zeilen naar Lauwersoog.

 

Tijdens een zeiltochtje op zaterdag 18 mei passeert ons de "Gebroeders Luden".

Die twee "oude rotten" daar op dat achterdek... mooi hè?

(klik op foto, foto met telelens genomen)

Dit betekent een nieuwe fase. Na 24 jaar varen richten we ons op andere en kortere reizen. Vakantie moet ontspanning zijn. Dat was met de boot onvoldoende meer het geval.

Gisteren is de advertentie op Botentekoop gezet:

botentekoop.nl/motorsailers/black-rose-950

Het zal wel even duren. Geeft niet. We zullen er meer moeite mee hebben als er snel verkocht wordt. Zakken met de prijs kan later altijd nog. Ik vertel in dit Blog de ervaring met de verkoop. Ook de vaarkaarten van dit jaar zijn te koop gezet, op Marktplaats. Die wordt ik zeker snel kwijt.

Met groet, Jan

Mooi weer in april

Na onze vroege start zijn we in de maand april nog een paar keer naar het hoge noorden gereisd. Het weer bleef fraai en ik wilde nog wat varen voordat we met de boot op vakantie gaan. In de loop van de maand kwamen er meer boten op het water, maar aan onze steiger bleef het stil.

 

Tijdens de paasdagen was onze steiger nog bijna leeg.

Op de achtergrond is het Dokkumerdiep richting Lauwersmeer te zien.

Het bleef mooi weer. Naast mooie zeil- en fietstochtjes was er volop tijd om wat te experimenteren met de nieuwe spiegelreflex camera. Vooral het zachte ochtend- of avondlicht doet mij de camera weer pakken.

 

De zon kwam al weer een stukje noordelijker op .....

 

 

..... om 's avonds achter Neeltje onder te gaan.

Zonsopkomsten en zonsondergangen zijn niet moeilijk te fotograferen, maar de maan vastleggen is wat anders, vooral zonder statief. Een goede camera-instelling voor dat werk moet ik nog ontdekken, maar een streep maneschijn in het water had ik nooit gefotografeerd:

 

Volle maan vanaf onze ligplaats in de avond van 19 april.

 

De camera is op de steiger gelegd, ISO 3200, sluitertijd 1 sec. bij f16. De afbeelding werd erg blauw. Naderhand is de blauwe kleur wat onderdrukt. De spiegeling is niet scherp. Toch maar een snellere tijd bij een groter diafragma? Dat wordt wachten op een volgende volle maan boven het water...

 

Ik hoop in de komende zomer de camera wat meer "in de vingers" te hebben. Bij bewegende onderwerpen (of tijdens het varen) is soms een snelle handeling nodig. Dan is er geen tijd om uitgebreid een handleiding na te slaan. Oefenen dus.... het resultaat laat ik weer zien! 

 

 

Met groet, Jan 





 

Een vroege start

 

Even genieten aan een leeg Dokkummerdiep op 29 maart 2019.

Nog nooit hadden we op 28 maart de boot al in het water. Een hogedrukgebied gaf rustig weer en voor een volgende week werd slechter weer voorspeld. In februari was er al gelegenheid om nog wat aan de boot te klussen, nu kon Neeltje direct het water in.

Toch is het altijd weer een drukke dag: autorijden, boodschappen doen, boot op de wal klaar maken, eenmaal in het water een eerste controle, spullen inladen en dan maar gauw naar de box. 's Middags de boot stofzuigen en inruimen en in de windstilte ook het grootzeil er maar opgezet. Reken maar dat je dan 's avonds vroeg de kooi opzoekt!

 

Wachten op de natuurlijke warmtebron ...

De volgende ochtend mocht de zon eerst de kajuit opwarmen. Ondanks een frisse nacht is de kachel niet aan geweest. Na het ontbijt de boot gewassen en daarna: Trossen los!
We zijn even het Dokkummerdiep opgevaren en hebben een steiger opgezocht om te genieten van de stilte... nou ja, op die paar straaljagers na dan....

 

Het geluid van straaljagers hoor je niet op de foto.

Nog geen boot tegengekomen! Dat was een lekker begin. Helaas was het uitstapje maar kort. Op de volgende dag had ik weer een afspraak, dus na aankomst in de haven gelijk weer naar huis gereden.
Bij een volgende mooi weer periode gaan we langer het water op. We hebben er zin in!

 

We zijn benieuwd hoe snel de steiger zich vult.

 

 

Met groet, Jan 

Draaipunt!

Neeltje in een draaiende kraan. Dat was ook nieuw, naast een nieuwe ligplaats en een nieuwe winterstalling. Het is ons goed bevallen om eens te veranderen.

 

Neeltje is langs de kade onder de kraan geschoven.

Het achterstag is weggenomen en de giek ligt op het dak.

( jachthaven Lunegat, 5 september 2018) 

 

 

En zo draait de boot de kade op.

 

 

Op de afstandsbediening ziet de havenmeester ook het gewicht van het schip: bijna 12 ton.

 

 

Dan mag de schipper aan het werk. Spuiten maar.

 

 

Klaar voor de bok!

 

In de afgelopen weken genoten we nog van het verblijf op onze boot. Een paar keer lekker zeilen en ook wandelend of fietsend veel genieten van de nog steeds heerlijke temperaturen.

 

 

"Fingerspitzengefühl"…..

 

 

Nog steeds zomer.

 

 

Maar 's avonds wordt het al snel donker...….tijd om in te pakken.

 

Onze boot staat na 22 jaar Elburg nu bij Dokkumer Nieuwe Zijlen in de winterstalling. Een nieuwe thuishaven en een nieuwe winterstalling markeren ook ons draaipunt. Nu we allebei alle tijd hebben doen we ook samen de bootwerkzaamheden. En dat is wel zo gezellig! We liggen nu ook dicht aan zee. Bij goede gezondheid en goed weer kunnen we volgend jaar zo weg! 

 

Wij wensen alle lezers een goed winterseizoen en tot in het voorjaar van 2019.



 

Jan en Liesbeth.

 

 

 

De checklist

 

Zonsopkomst, gezien vanaf onze ligplaats in haven Lunegat.

Voor het eerst ligt onze boot op ruim twee uur autorijden van huis. We zijn benieuwd hoe ons dat bevalt. De autorit er naartoe kan gelukkig via een mooie route door Salland, Drenthe en Oost-Friesland. De afstand blijft echter voor ons te groot om even op en neer te rijden. Even naar de boot omdat je iets vergeten bent is er niet bij. Een checklist is dan handig. Dat geeft je rust. We lieten de boot al eens achter aan het Noord-Oostzeekanaal. Toen had ik al een checklist opgesteld. Die gebruiken we nu weer.

 

De checklist.

 

(en zolang we de sleutels nog hebben blijft Brunsbüttel nog in beeld......) 

In de afgelopen dagen waren we weer op de boot. Onze haven ligt aan het Dokkumerdiep, tussen Dokkumer Nieuwe Zijlen en het Lauwersmeer. Vooral het eerste stuk, direct na de haven, is prachtig vaarwater. Op maandag konden we volledig onder zeil terug. Daarbij was het oppassen voor de ondiepe kanten van het vaarwater. De minst gemeten diepte in de geul was nu 2,90 m, maar vlakbij de recreatiebetonning gaat dit richting 1,50 m. Vooral bij drukke vaart blijft weinig ruimte over.

 

Zeilend over het Dokkumerdiep.

 

In Lauwersoog heeft men aan de dijk ten zuiden van de visafslag een passantensteiger gebouwd. Zo is Lauwersoog te bezoeken zonder een ligplaats in de haven te moeten opzoeken. Een heel mooi initiatief! Even aanleggen en bijvoorbeeld een terrasje pakken bij " 't Booze Wijf " geeft een perfect vakantiegevoel. En als er dan een lekker fris zeewindje komt die je terug naar de thuishaven blaast kan de dag niet meer stuk.

 

De nieuwe passantensteiger in Lauwersoog, een mooi initiatief!

Zo genieten wij van de natuur aan het Lauwersmeer. Door mijn knieblessure dit jaar geen grote vaartochten, maar wel een heerlijk vakantiegevoel. En ook volgend jaar liggen we nog op slechts 1,5 uur varen van de zee!

 

In stilte langs het ruisende riet. Dat geeft zo'n fijn gevoel.

 

Wordt vervolgd, Jan 

We zeilen weer!

Het heeft even geduurd maar op maandag 2 juli kon de boot in het water en op woensdag zeilden wij 's morgens uit de haven van Urk het IJsselmeer op. Door een ontsteking in mijn rechterknie was varen lange tijd niet mogelijk en heeft Neeltje twee maanden in Elburg staan wachten.

 

Vroeg in de ochtend voor de kust van Urk, het zeilgevoel is terug.

We hebben de boot naar de haven Lunegat aan het Lauwersmeer gevaren. Dat is voor deze zomer de ligplaats. Afhankelijk van mijn knie (en van het weer) gaan we van daar uit tochten maken. We hopen ook nog een keer "buitenom" te varen.

 

Neeltje in jachthaven Lunegat (gemeente Noordoost-Friesland) in het Lauwersmeergebied.

Een tocht naar de Oostzee ging dus weer niet door. We zijn eind mei nog wel met de auto naar Rügen gereden. Onze eerste vaartocht van dit jaar was dan ook met onze Fiësta op de veerpont!

Onze "Oostzeetocht" van 2018: de Wittower Fähre

Het was erg teleurstellend dat we niet nog een keer met de boot konden gaan. Het was een bijzonder mooi voorjaar met heel rustig weer. En, heel opvallend, eind mei nog erg weinig boten op het water en in de havens van Rügen. Mochten we ooit nog een keer met de boot Rügen aan doen: In het zuiden gaan we beslist naar de haven van Lauterbach en in het noorden moet Lohme aangelopen worden.

 

Een pareltje op Rügen: het haventje van Lohme met op 31 mei nog slechts twee gasten.

Maar zien wat volgende jaren gaan brengen. We merken dat we wat ouder worden en moeten onze tochten wat beperken. Ik sluit nog niets uit. Zeilen blijft mooi, dan maar wat minder.

 

Prachtig zeilweer op 8 juli. (Lauwersmeer bij Oostmahorn)

Wordt vervolgd, Jan

Vaarklaar

Na het laswerk, zie voorgaand bericht, wilde ik nog wat bijplekken. Daarvoor moet het droog weer zijn en liefst niet al te koud. Voor deze week werd al ruim van tevoren droog zomerweer voorspeld en ik heb daarop gewacht. Het weer werd daadwerkelijk zomers met een recordtemperatuur van 28 graden op donderdag 19 april, ongekend! Voor diegenen die al op het water waren natuurlijk helemaal fantastisch, maar ik was er ook erg blij mee.

Naast de eerder onderzochte plekken op het onderwaterschip heb ik nog een aantal kleine plekjes behandeld aan dek: Een paar beschadigingen op de railing, een tweetal op de pet van het salondak en een roestplek bij één van de twee loosgaten in de gasbun. De antifouling is plaatselijk bijgewerkt.

Tegelijk is de boot weer schoongemaakt, nagekeken en ingericht. Enkele zaken zijn vervangen waaronder een tweetal anodes. Al met al vier werkdagen achter elkaar in stralende zonneschijn. Nu heb ik zin in varen!

Neeltje is vaarklaar en staat bij 28 graden in het zonnetje, Elburg 19 april 2018

 

Wij wachten nog even tot we vanaf 1 mei beiden alle tijd hebben. Dan gaat de boot het water in. Hopelijk is het in mei net zo mooi weer als in deze aprilweek.

Ik bericht na afloop over onze tochten en belevenissen in deze zomer.
Ik wens jullie allemaal een goed vaarseizoen en tot later.

Jan

Huiddiktemeting en laswerk

Instandhouding: "Het treffen van maatregelen en het uitvoeren van werkzaamheden om het object te behouden voor het gestelde doel."

 

 

Het instandhoudingswerk aan deze spoorbrug gaat continu door.

Forth Bridge, Queensferry, Schotland 1995.

Bij een stalen schip krijg je het gevoel ook continu bezig te zijn met instandhouden...

Huiddiktemeting

Het casco van ons schip is volgend jaar 30 jaar oud. Aan de buitenzijde ziet het er nog strak uit. Maar hoe is de binnenzijde? Op die delen waar geen betimmering zit is geen enkel probleem te zien. Achter betimmering is natuurlijk niets zichtbaar. Ik benaderde Blonk Jachtexpertise uit Harderwijk en liet de huiddikte meten. Zie: http://www.blonkjachtexpertise.nl/huiddiktemeting

Ik wilde geen rapport maar alleen zelf weten hoe de huiddikte was van het onderwaterschip. Neeltje heeft een wanddikte van 4 mm, het vlak is 8 mm dik en de kielzool 10 mm. Die waarden werden ook keurig gemeten. Geen roestvorming dus, behalve op één enkel punt aan zowel stuurboord- als bakboordzijde: ter hoogte van de bodem van de ankerkettingberging. Tot mijn verbazing waren de twee plekken al een keer met plamuur behandeld. Nu waren ze met een priem door te slaan.

Ai, ai, twee gaatjes in de boot..... dat was schrikken!



 

De 10 cm brede dubbeling (5cm uit hart gaatje) wordt doorgetrokken tot aan de steven.

 

Naderhand hoorde ik dat roestvorming in de ankerkettingberging een veel voorkomend probleem is bij stalen schepen, zelfs bij extreem dure jachten. De opgehaalde ketting neemt water en vuil mee naar binnen. Ook kan regenwater of overkomend buiswater in de opening op het dek lopen. Dat water moet worden afgevoerd. Daarvoor is in mijn schip een leiding gemaakt naar een bilgputje. Dat daar nooit water uit kwam had bij mij een belletje moeten doen rinkelen. De leiding bleek totaal verstopt te zijn! Waarschijnlijk al vele jaren. Daardoor bleef er water staan en dat geeft natuurlijk roest onderin de kettingberging en aantasting van de bootwand.

Laswerk

De oplossing: Laswerk! "Ach," zei iemand tegen mij, "daar zet je zo een plaatje tegenaan". Zo makkelijk gaat dat echter niet. Lassen geeft ter plekke een zeer hoge temperatuur. Dat kan hout makkelijk in brand zetten. Gelukkig was er ter plekke slechts gedeeltelijk een betimmering. Die heb ik kunnen verwijderen.
Tijdens het lassen bleef ik binnen als brandwacht. Dat is een voorwaarde om veilig te kunnen lassen. Eventuele vlamvorming is dan direct te doven. Gelukkig hoefde ik niet in actie te komen. Het lassen veroorzaakte alleen het smelten van de coating. Ik kon het lassen dan ook aan de binnenzijde volgen! Dat ging wel gepaard met een behoorlijke (en stinkende) rookontwikkeling. Soms werd het ijzer even rood. Ik kon me voorstellen dat brandbaar materiaal dan direct vlam zou vatten. Lassen aan de buitenzijde kan dus echt niet zonder zicht op de binnenzijde.

De lasser Jan Moinat is hier de lasnaden aan het bijwerken.  

Ik heb gekozen voor een kleine dubbeling ter hoogte van de bodem van de ankerkettingberging. Een extra plaatje van 4 mm tegen de bestaande wand. Het mooiere en mogelijk ook duurzamere vervangen van een stuk wand was voor mij te ingrijpend.

 

Het schoongemaakte staal is direct voorzien van een laag primer, aan buiten- en binnenzijde.

 

Het is van belang dat de openingen aan de binnenzijde goed worden afgesloten. Ik ga epoxyplamuur aanbrengen. Later worden nog meerdere lagen primer aangebracht en aan de binnenzijde naast een coating ook  een bekleding om het beschadigen door de ankerketting tegen te gaan.

 

Wordt weer vervolgd, Jan





De bakens verzetten ....

In deze donkere dagen voor de Kerst eens de tijd genomen om alle wijzigingen op mijn vaarkaarten te verwerken. Die wijzigingen zijn in de loop van afgelopen zomer ontvangen.

Ik had in april van dit jaar bij NV Verlag de complete serie kaarten gekocht voor een reis naar de Oostzee. Deze kaarten zijn dan eigenlijk al verouderd omdat ze enige tijd daarvoor al zijn getekend. Pas in de loop van mei verschenen de eerste wijzigingen om de kaarten bij te werken.
In de loop van de zomer komen dan per maand meer wijzigingen. Die van mei komen meestal nog op tijd voor de vaartocht maar eenmaal onderweg zie ik de volgenden niet meer. En dat kan soms voor verrassingen leiden...

 

Knippen en plakken!

De digitale kaarten in de computer laten zich gemakkelijker bijwerken....

We weten dat de waterdieptes op het wad continu wijzigen. Daar komen wij niet. Maar wij maken wel gebruik van de zeegaten tussen de eilanden om havens aan te doen. De harde eb- en vloedstroom maakt de geul tussen de eilanden voldoende diep. Het probleem ligt echter boven de Eilanden waar de stroomsnelheid afneemt en zand afgezet wordt. Vooral bij de kleinere gaten onstaan hier ondiepe drempels. Een aanlandige harde wind zorgt dan voor grondzeeën die zeer gevaarlijk kunnen zijn. Voor deze plekken heb ik vrees en wil daarom zo goed mogelijk de laatste gegevens weten. De vaarwegbeheerder verlegt de tonnen van de route als verzanding dat noodzakelijk maakt. Zo is het Westgat tussen Schiermonnikoog en Ameland al eens ingrijpend verlegd en is het Plaatgat helemaal niet meer betond. Maar bij de Duitse Wadden maakte men het in 2017 helemaal bijzonder:

 

 

De verschuiving in 2017 van de vaargeul naar de Accumer Ee.

 

In mei kwam een wijziging uit met daarin een verlegging van de aanloop Accumer Ee in oostelijke richting. Die werd gevolgd door een wijziging in westelijke richting in juli van datzelfde jaar. Je zal onderweg maar slecht zicht hebben. Ik wil om die reden altijd de laatste positie van alle tonnen in mijn GPS hebben staan via de site van Nautin.nl . Nog een voorbeeld:

 



De verkenningston Harle werd ca. 3350 m verlegd in westelijke richting.

Maar dit zijn wel uitzonderingen. Op de Oostzeekaarten verandert er doorgaans niet veel. Meestal betreft het de plaatsing van (tijdelijke) meettonnen. Opvallend in 2017 was het weghalen van de aanduiding van een windmolenpark ten noordwesten van het Deense eiland Lolland. Toch bijzonder in deze tijd.

Door het werken met deze kaarten zijn de gedachten weer eens bij de boot die sinds september staat te wachten in Elburg. Het lukte in de laatste jaren niet om lang met de boot weg te zijn. Het weer was te onstabiel op de momenten dat bemanning beschikbaar was. Daardoor bleef het varen beperkt tot de vakanties van de schipperse. En ook in die vakanties was het weer vaak slecht.

Maar die situatie gaat nu veranderen!

De schipperse heeft de bakens ook verzet en heeft vanaf mei 2018 alle tijd. Wij kunnen daarna samen weg wanneer we dat willen. En daar hebben wij beiden heel veel zin in!